صرع پایدار مقاوم

صرع پایدار مقاوم

صرع پايدارمقاوم يک بيماري تهديد كننده حيات در اطفال است، كه در آن حركات تشنجي به داروهاي خط اول ضد تشنج

پاسخ نمي دهد.

صرع پایدار به مواردی اطلاق داده می شود که در آن ها تشنجات بیمار بیش از 30 دقیقه طول بکشد و یا در صورتی که وقوع حملات مکرر،که در فواصل آن بیمار وضعیت هوشیاری قبل از تشنج خود را به دست نیاورد.

صرع پایدار مقاوم یک بیماری تهدید کننده در اطفال می باشد كه درآن تشنج عليرغم درمان اوليه ديازپام كه با فني توئين و فنوباربيتال ادامه مي يابد و60 دقيقه يا بيشتر طول مي كشد.

عوامل خطر صرع پايدارمقاوم در گروه سني كودكان كمتر شناخته شده است. درمان اين حالت مشكل بوده و روشهاي مختلفي براي كنترل آن پيشنهاد شده است. بیهوشی عمومی برای صرع پایداری که بعد ازیک ساعت درمان با داروهاي ضد تشنجي رديف اول مثل ديازپام ، فني توئين و فنوباربيتال بامقدار كافي كنترل نشود , توصيه می شود ولي اين روش خطرات بالقوه دپرسيون قلبي و تنفسي را به همراه دارد.

پیشگیری و درمان

بنزودیازپین‌ها معمولاً به عنوان اولین دارو به بیمار داده می‌شوند و بعد از آنها معمولاً فنیتوئین مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنزودیازپین‌های معمول شامل لورازپام داخل‌وریدی و همچنین تزریق عضلانی میدازولام هستند. در صورت پاسخ ندادن این روش ها می توان از چند روش درمانی دیگر استفاده کرد که از جمله این روش ها  والپروئیک اسید، فنوباربیتال، پروپوفول یا کتامین اشاره کرد. این امکان وجود دارد که بیمار به لوله‌گذاری در دستگاه تنفس نیاز داشته باشد تا راه هوایی او سالم بماند. بین ده تا سی درصد از افرادی که به تشنج پایدار مبتلا می‌شوند طی سی روز دچار مرگ می‌شوند. دلایل پنهان، سن شخص و طول مدت زمان تشنج عوامل مهمی در نتیجهٔ این بیماری هستند. بیماری تشنج پایدار هر ساله از هر ۱۰۰ هزار نفر در چهل نفر اتفاق می‌افتد. از این میزان حدود یک درصد کارشان به بخش اورژانس بیمارستان‌ها کشیده می‌شود .

با تشکر مدیریت سایت دکتر افشار خاص متخصص مغز و اعصاب اطفال